Na današnji dan, tačno prije 108 godina, desio se katastrofalan požar, u narodu poznat kao jangija, jedno od najvećih stradanja Visokog u prošlosti. Ovaj veliki požar omeo je i unazadio razvoj i napredak Visokog koje se u austrougarskom periodu, nakon prvih godina okupacije, počelo naglo razvijati sa ojačanom gradskom privredom i trgovinom. Izgradnjom puteva i željeznice započela je industrijalizacija visočkog sreza. Grad se počinje širiti niz obalu Fojnice prema Jaliji i mostu na Bosni. Grade se moderni objekti po principima zapadno-evropskog graditeljstva kao što je željeznička stanica, kotarski ured i sud, nova zgrada općine, gradski vodovod, i slično.
I onda se dešava užas – razorni požar.
Pošto je u to vrijeme veliki dio stambenih objekata bio od ćerpića i šepera (pruća), sa krovovima od šindre, to je doprinijelo da se požar brzo širi i da dio grada zahvaćen požarom – Gornja čaršija i mahale uz nju, ostane veliko zgarište. Procjena ukupne štete iznosila je 2.000.000 kruna. Istog dana Visoko je obišao predsjednik administartivnog odjela Zemaljske vlade, baron Pinter koji je odredio pomoć u hrani. Organizovan je Odbor za pomoć pogorjelcima, sastavljen od uglednih građana svih konfesija, kome se pridružilo i žensko potporno društvo.
U proljeće 1912. godine počelo se sa obnovom i izgradnjom po planu. Ulice su proširene, a kuće su s obje strane dovedene u pravac. Umjesto dotadašnjih kuća od ćerpića na sprat, građene su kuće istog tipa ali od cigle i pokrivene crijepom.
Na taj način, uz zgrade zapadno-evropskog tipa na Jaliji i Čaršiji Visoko dobija konture grada sa kombinacijom orijentalne i zapadno-evropske gradnje.
